کد مطلب:246024
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:326
در مشارق الانوار آمده است
چون امام رضا علیه السلام به شهادت رسید، امام ما، جواد به مسجد رسول الله درآمد و بر فراز منبر رفت و چنین فرمود: «من محمد فرزند علی بن موسی الرضایم.
من جوادم.
من كسی هستم كه به نسبهای همه ی مردم - از آمده و نیامده - آگاه است. من كسی هستم كه به ظواهر و بواطن شما عالم است و به حال و آینده شما.
علمی كه پیش از آفرینش به ما داده شده است و پس از فنای آسمانها و زمینها نیز باقی خواهد بود و اگر نبود حاكمیت اهل بطلان و حكومت گمراهان و حكمیت اهل تردید، چیزهایی را به شما می گفتم كه اولین و آخرین انسانها در شگفتی و حیرت بمانند.»
سپس دست مبارك بر دهان گذاشت و به خود گفت: «سكوت كن ای محمد! همچنان كه پدران تو پیش از این، سكوت كرده اند.»
انا محمد بن علی الرضا، انا الجواد، انا العالم بانساب الناس فی الاصلاب، انا اعلم بسرائركم و ظواهركم و ما انتم صائرون الیه.
علم منحنا من قبل خلق الخلق اجمعین و بعد فناء السموات
[ صفحه 34]
و الارضین و لولا تظاهر اهل الباطل و دولة اهل الضلال وثوب اهل الشك لقلت قولا تعجب منه الاولون و الآخرون.
ثم وضع یدها الشریفة علی فیه و قال یا محمد! اصمت كما صمت آباوك من قبل. [1] .
[ صفحه 35]
[1] بحارالانوار - جلد 50 - صفحه ي 108.